ΘΕΟΔΩΡΟΣ Β'
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΟΥ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΧΑΡΙΣ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Χριστός Ανέστη!
Το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης του Κυρίου βρίσκει την Μέση Ανατολή, τον τόπο όπου ο Θεός ως Δημιουργός διαλέχθηκε με τον άνθρωπο, να εξακολουθεί να αγωνίζεται με μεγάλες θυσίες προκειμένου να ατενίσει το δίκαιο, την κόρη οφθαλμού του Θεού στη γη.
Βρίσκει την Μέση Ανατολή, τον τόπο όπου ο Υιός και Λόγος του Θεού ενανθρωπίστηκε για να θεωθεί ο άνθρωπος, να εξακολουθεί να αναζητά τον δρόμο προς την κοινωνική ειρήνη.
Έναν δρόμο όμως που ναρκοθετείται από τον σφιχτό εναγκαλισμό πολιτικής και θρησκείας με την επικράτηση ριζοσπαστικών ιδεολογιών.
Αλλά και στην υποσαχάρια Αφρική, όπου ο Χριστιανισμός αυξάνεται αλματωδώς, το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης του Κυρίου δεν φτάνει ειρηνικά στις ψυχές όλων των ανθρώπων, αφού βίαια περιστατικά θέτουν υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα της ελεύθερης θρησκευτικής έκφρασης.
Στην υποσαχάρια Αφρική, όπου έχει το σπίτι του το ένα τέταρτο των Χριστιανών του κόσμου, εκδηλώνονται περιστατικά αμφισβήτησης του δικαιώματος ελεύθερα να ορίζει και να νοηματοδοτεί ο καθένας τη ζωή του με αφετηρία την αναφορά του στον Θεό.
Τα πρόσφατα περιστατικά θρησκευτικής βίας στη Νιγηρία, την πολυπληθέστερη χώρα της Αφρικής, με συγκλονίζουν και με προβληματίζουν. Με προβληματίζει το γεγονός ότι ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός απειλεί να συρρικνώσει τον πλούτο της θρησκευτικής παράδοσης.
Με προβληματίζει το γεγονός ότι η πίστη μπορεί να μεταστοιχειωθεί σε επιθετικό φανατισμό. Με προβληματίζει το γεγονός ότι η βία και ο φόβος δηλητηριάζουν την συνύπαρξη.
Eίναι πράγματι λυπηρό, τώρα που παταγωδώς διαψεύστηκαν όσοι προέβλεπαν το τέλος των θρησκειών, να σπαταλώνται οι ταμιευτήρες των θρησκειών για να αρδεύσουν τον αγρό των συγκρούσεων.
Να σπαταλώνται οι ταμιευτήρες των θρησκειών, οι οποίες, στην εποχή της αξιακής κρίσης που διερχόμαστε, αγρυπνούν για την διαφύλαξη της πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Να σπαταλώνται οι ταμιευτήρες των θρησκειών, οι οποίες βρίσκονται στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Είναι καιρός όλοι να αντιληφθούμε ότι πολυπολιτισμική κοινωνία σημαίνει κατά βάση πολυθρησκευτική κοινωνία.
Σε αυτήν την κοινωνία ειρήνη δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χωρίς ειρήνη μεταξύ των θρησκειών. Και ειρήνη μεταξύ των θρησκειών δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς διάλογο μεταξύ των θρησκειών.
Αφετηρία ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η προβολή των στοιχείων που ενώνουν τις θρησκείες, παρά εκείνων που τις χωρίζουν.
Αφετηρία ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η προβολή των κοινών αξιών των διαφόρων θρησκειών, παρά των αντιλήψεων εκείνων περί θρησκευτικής ανωτερότητας που υπονομεύουν την ανοχή στην διαφορετικότητα.
Στόχος ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η ανάδειξη της ενωτικής και ειρηνοποιητικής λειτουργίας των θρησκειών. Στόχος ενός τέτοιου διαλόγου οφείλει να είναι η συναίνεση των θρησκειών σε μια ελάχιστη κοινή ηθική, χωρίς ομολογιακή νόθευση.
Και αν κάποιοι φοβικά υποστηρίζουν ότι ο διαθρησκειακός διάλογος θα αποχρωματίσει την ιδιατερότητα κάθε θρησκευτικής έκφρασης, πλανώνται. Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι άνθρωπος και θρησκευτική πίστη άρρηκτα συνυπάρχουν από την αρχή του κόσμου.
Αδυνατούν να αντιληφθούν ότι η θρησκευτική πίστη δεν διαγράφηκε ποτέ από την υπαρξιακή ταυτότητα ατόμων και λαών όσο και αν προσπάθησαν πολλοί κατά καιρούς να το καταφέρουν. Αδυνατούν να αντιληφθούν αυτό που καθημερινά διαπιστώνω ποιμαίνοντας την Αφρική, αυτό το μωσαϊκό των λαών και των θρησκειών: ότι η πίστη στον Θεό αποτελεί την μοναδική σταθερά σε έναν κόσμο που κλυδωνίζεται επικίνδυνα.
Και αν κάποιοι θεωρούν χίμαιρα την αληθινή ειρήνευση των θρησκειών ως ουσιαστικό παράγοντα παγκόσμιας ειρήνης δεν έχουν παρά να αναλογιστούν ότι αμφισβητούν την παντοδύναμη βούληση του Θεού να αναδείξει το ανθρώπινο γένος στις γνήσιες διαστάσεις του, να το τοποθετήσει στο αυθεντικό βάθρο του.
Την παντοδύναμη θεία βούληση που έμπρακτα πιστοποίησε η Ενανθρώπηση και η Ανάσταση του Υιού και Λόγου του Θεού προκειμένου το ανθρώπινο γένος να λυτρωθεί από τον πνευματικό θάνατο.
† Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄
Εν τη Μεγάλη Πόλει της Αλεξανδρείας
Άγιον Πάσχα 2012
* * *
THEODOROS II
PELA GRAÇA DE DEUS PAPA E PATRIARCA DE ALEXANDRIA E DE TODA A ÁFRICA, À PLENITUDE DA GRAÇA E MISERICÓRDIA DO NOSSO TRONO APOSTÓLICO E PATRIARCAL, E A PAZ DE NOSSO SENHOR RESSUSCITADO E DEUS E SALVADOR JESUS CRISTO.
Meus caros Irmãos e Irmãs,
Cristo Ressuscitou!
O jubiloso anúncio da Ressurreição de Nosso Senhor encontra o Médio Oriente, o lugar onde Deus como Criador manteve comunhão com o homem, ainda lutando com grandes sacrifícios à procura da justiça, o olho de Deus na Terra. Ele encontra o Médio Oriente, o lugar onde o Filho e Palavra de Deus se encarnaram para que o homem pudesse tornar-se semelhante a Deus, ainda procurando o caminho que conduza à paz social, um caminho minado pela apertada ligação entre política e religião com a prevalência de ideologias radicais.
No entanto também na África Sub-sahariana, onde o cristianismo está crescendo rapidamente, o alegre anúncio da Ressurreição de Nosso Senhor não atinge as almas de todas as pessoas de forma pacífica, uma vez que incidentes violentos põem em causa o direito de livre expressão religiosa. Na África Sub-sahariana, que alberga um quarto dos cristãos do mundo, os incidentes que estão ocorrendo impedem o direito de cada ser humano determinar livremente e dar sentido à sua vida começando com sua referência a Deus.
Os recentes incidentes de violência religiosa na Nigéria, o país mais populoso da África me deixaram em estado de choque e preocupado. Fico preocupado com o fato de que o fundamentalismo religioso ameaça destruir a riqueza da tradição religiosa. Fico preocupado com o fato de a fé poder ser transformada em fanatismo agressivo. Fico preocupado com o fato de a violência e o medo poderem envenerar a convivência..
É verdadeiramente angustiante, agora que aqueles que previram o fim da religião falharam miseravelmente, perder os referências da religião a fim de irrigar o campo de conflitos, perder os referências da religião, que nestes tempos de crise de valores que experimentamos, encaramos como protecção do património espiritual e cultural da humanidade, perder os referências da religião que estão no cerne da existência humana.
É hora para que cada um perceba que uma sociedade multicultural significa, essencialmente, uma sociedade multi-religiosa. Nesta sociedade, a paz não é possível sem que ela exista entre os religiosos. E a paz entre os religiosos não podem existir sem diálogo entre religiosos.
O resultado de um tal diálogo deve ser a promoção dos elementos que unem os religiosos, ao invés daqueles que os dividem. O resultado de um tal diálogo deve ser a promoção dos valores comuns das várias religiões, em vez daquelas percepções acerca da superioridade religiosa que minam a tolerância da diversidade.
O objetivo de tal diálogo deve ser o reforço do papel unificador e de pacificação da religião. O objetivo de tal diálogo deve ser o consenso entre religiões numa moralidade mínima comum, sem concessões confessionais.
Se alguns com medo argumentam que o diálogo inter-religioso vai descolorir as especificidades de cada expressão religiosa, eles estão enganados. Eles não conseguem perceber que o homem e a fé religiosa indissoluvelmente coexistem desde o início do mundo. Eles não conseguem perceber que a fé religiosa nunca foi excluída da identidade existencial dos indivíduos e dos povos, apesar do fato de que muitos, ao longo do tempo, tentaram fazê-lo. Eles não conseguem perceber o que diariamente verificar na orientação da África, este mosaico de povos e religiões onde a fé em Deus é a única constante num mundo perigosamente à deriva.
Se alguns pensam que a verdadeira paz das religiões, como um factor essencial para a paz mundial, é uma ilusão, eles só têm de considerar que duvidam da vontade de Deus Todo-Poderoso para revelar a raça humana em suas dimensões reais para colocar a raça humana no seu autêntico pedestal, a vontade de Deus Todo-Poderoso que foi factualmente certificada pela Encarnação e Ressurreição do Filho e Palavra de Deus, para que a raça humana seja resgatada da morte espiritual
THEODORO II
Papa e Patriarca de Alexandria e de Toda a África
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου