Ο ιστότοπος, όπου βρίσκεσθε, αποτελεί παράρτημα του e-περιοδικού Νυχθημερόν της Ζακύνθου και αφορμήθηκε από την διάθεση των συντελεστών του ζακυνθινού αυτού ηλεκτρονικού ιστότοπου για μια μικρή έστω συμβολή στo έργο της Ορθόδοξης Ιεραποστολής και μάλιστα του δραστήριου Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου, του Ζακυνθίου. Ο Ορθόδοξος Επίσκοπος της μεγάλης και φτωχής αυτής αφρικανικής χώρας επωμίσθηκε από τον Οκτώβριο του 2010 τον ευαγγελισμό εις Χριστόν των Μοζαμβικανών, υπό το πατρικό βλέμμα του προεστώτος του δευτερόθρονου Ορθοδόξου Πατριαρχείου, Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ Β΄.

E-mail ιστότοπου: orthomoz@gmail.com / Επικοινωνία με την Ιερά Επισκοπή Μοζαμβίκης: naosgr@gmail.com

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΟΓΟΥ "ΑΛΗΘΩΣ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΜΟΖΑΜΒΙΚΗΣ (13.4.2013)

24.10.10

Η πρώτη λειτουργία ως Επισκόπου του Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου








Ο αγαπητός μας νέος Επίσκοπος Μοζαμβίκης κ. Ιωάννης ξαναβρέθηκε σήμερα ανάμεσα στους μέχρι χθες ενορίτες του στην Ελληνική Κοινότητα του Germiston, στο Johannesburg της Νοτίου Αφρικής, όπου τέλεσε την κυριακάτικη Θεία Λειτουργία, την πρώτη του ως Αρχιερέας, μαζί με Αρτοκλασία από τους Κεφαλλήνες του Γιοχάνεσμπουργκ για τον προστάτη τους Άγιο Γεράσιμο.

Ο ευμεγέθης ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου γέμισε ασφυκτικά από τους πιστούς της παροικίας, οι οποίοι συνέρρευσαν από νωρίς για να συγχαρούν και να λάβουν την ευλογία του πολυαγαπημένου τους Εφημερίου, που την προηγούμενη Κυριακή -δόξη και τιμή στην Αλεξάνδρεια- περικοσμήθηκε την αρχιερατική αξία.

Ο Θεοφιλέστατος, βαθιά συγκινημένος απηύθυνε λόγους αγάπης από την καρδιά του -όπως πάντα το πράττει- ευχαριστώντας τον καθένα για την μέχρι τώρα αγαπητική σχέση και συνεργασία, ζήτησε μάλιστα την προσευχή τους για το πολυεύθυνο έργο, το οποίο επωμίζεται οσονούπω στη γειτονική Μοζαμβίκη.

Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας συμμετείχε σε επίσημο εόρτιο γεύμα, στο οποίο παρεκάθισαν, μεταξύ πολλών άλλων, οι δημοφιλείς Έλληνες καλλιτέχνες Μιχάλης Χατζηγιάννης, Καίτη Γαρμπή και Διονύσης Σχοινάς, που περιοδεύουν αυτές τις ημέρες στη Νότιο Αφρική.








Φωτο-ανταπόκριση: MICHAEL MOUYIS

21.10.10

Ο Επίσκοπος Μοζαμβίκης στον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών




Χθες το πρωί ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, μαζί με τον νεοχειροτονημένο Επίσκοπο Μοζαμβίκης κ. Ιωάννη, επισκέφτηκαν τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο, ώστε ο νέος Επίσκοπος να πάρει την ευχή του Προκαθημένου της Ελλαδικής Εκκλησίας για τη νέα διακονία στη χώρα της Μοζαμβίκης. Σημειωτέον ότι ο κ. Ιωάννης μέχρι την εκλογή του ανήκε στους κληρικούς της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και βρισκόταν με απόσπαση στην Αφρική.
Ο Μακαριώτατος εξέφρασε τη χαρά του για την προαγωγή και εκδήλωσε πατρικό ενδιαφέρον για την περίπτωση της Ιεραποστολής στη Μοζαμβίκη, το οποίο εν καιρώ πρόκειται να λάβει σάρκα και οστά.

Νεότερες φωτογραφίες από τη Χειροτονία του Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου (β΄ μέρος)

 Αλεξάνδρεια, 17 Οκτωβρίου 2010
 Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου
























Φωτογραφίες αποκλειστικά για το ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ: Χάρης Αβούρης και π. Π. Καποδίστριας

18.10.10

Πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τη Χειροτονία του Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου (α΄ μέρος)

 Κυριακή, 17 Οκτωβρίου 2010
 Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα Ηγιασμένου Αλεξανδρείας














































Φωτογραφίες αποκλειστικά για το ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ: Χάρης Αβούρης

Την Κυριακή, 17η Οκτωβρίου ε.έ., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ ετέλεσε στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας την χειροτονία του Θεοφιλ. Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννη. Στην Ευχαριστιακή Σύναξη και την χειροτονία του Θεοφιλ. Επισκόπου συμμετείχαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος και Ζάμπιας και Μαλάουι κ. Ιωακείμ, ως και οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Μαρεώτιδος κ. Γαβριήλ, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας και Φωτικής κ. Διονύσιος. 

Παρέστησαν επίσης τα μέλη της Διεθνούς Γραμματείας της Διακοινοβουλευτικής Επιτροπής Ορθοδοξίας, μεταξύ των οποίων ο Εξοχ. Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού κ. Τηλέμαχος Χυτήρης, οι Βουλευτές κ.κ. Αναστάσιος Νεράντζης, Συμεών Κεδίκογλου και Δημήτριος Βαρβαρίγος, ο Εξοχ. Πρέσβυς της Ελλάδος στο Κόσσοβο κ. Δημήτριος Μοσχόπουλος, ο Εντιμ. Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια κ. Ιωάννης Διακοφωτάκης, εκπρόσωποι ελληνικών φορέων και συλλόγους της Μεγάλης Πόλεως, τα μέλη του Συλλόγου Μεταπτυχιακών Φοιτητών του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και ομάδα προσκυνητών από την γενέτειρα του νέου Επισκόπου νήσο Ζάκυνθο, ως και την Νότιο Αφρική, όπου επί σειρά ετών διηκόνησε κ.ά.

Από το δελτίο τύπου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας

17.10.10

7 videos από την Χειροτονία του Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου

 Αλεξάνδρεια, 17 Οκτωβρίου 2010
 Πατριαρχικός Ναός Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου

















Ο Χειροτονητήριος Λόγος του Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου και η Πατριαρχική Ομιλία

 Αλεξάνδρεια, 17 Οκτωβρίου 2010
  Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου, πριν λίγα λεπτά



Μακαριώτατε Πάπα και Πατριάρχα Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. κ. Θεόδωρε Β΄,
Σεπτή των Αρχιερέων Σύναξη,
Λαέ του Θεού ευλογημένε,

Με δέος και συντριβή ίσταται η σμικρότητά μου ενώπιόν Σας κι ενώπιον του «Κυρίου της Δόξης» κατ’ αυτή την αγία ημέρα και ώρα, κατά την οποίαν, δια της βουλήσεως των τα πρώτα φερόντων της Αλεξανδρινής Εκκλησίας, ο πτωχός και πένης εγώ, ο ύστατος των κληρικών, καλούμαι ως Επίσκοπος να γεωργήσω τον νοητό αγρό της τοπικής Εκκλησίας της ωκεανοφίλητης Μοζαμβίκης, μιας μεγάλης χώρας, όπου το φυσικό κάλλος συμπλέκεται με τα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα των 22.000.000 των κατοίκων της.

Βιώνω θαύμα και ήδη κατακλύζομαι ευεργετικά από τη Χάρη του Μεγάλου Θεού. Είχα πάντοτε την πεποίθηση ότι «το πνεύμα όπου θέλει πνει» [Ιω 3,8], αξιοποιώντας και στρατεύοντας το λειψό και περιορισμένο των ανθρωπίνων δυνάμεων, ώστε δι’ αυτών να εγκοσμιωθεί το θείον. Και ιδού, το αυτό συμβαίνει και στην δική μου περίπτωση. Δεν έχω τίποτε να προσφέρω στον «Κύριο των Δυνάμεων» [Ψαλμ 83,1], όντας αδύναμος και πεπερασμένος. Δεν έχω σοφία, ώστε ν’ αναμετρηθεί με την «άνωθεν σοφίαν». Δεν έχω την απαραίτητη αρματωσιά, ώστε ν’ αμυνθώ στα παλαίσματα του κάθε λογής εναντίου. Και όμως! «Το έλεος» του Κυρίου «καταδιώκει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου» [Ψαλμ 22,6] και ήδη με συνέλαβε, με τρόπο ακαριαίο και αφοπλιστικό, καλώντας με «επί σκοπόν», ως αξιωματούχο της Χάριτός Του και συνάμα διαχειριστή των Μυστηρίων Του σε μια περιοχή της αφρικανικής γης, αυτήν της Μοζαμβίκης, όπου με καθιστά Πατέρα, Αδελφό και Συνοδοιπόρο των θελόντων «ευσεβώς ζην» [Β΄ Τιμ 3,12].

Κατ’ αυτή την ώρα της επιφοιτήσεως του Τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος επ’ εμέ ωχριώ και δειλιάζω, αναλογιζόμενος την τιμή. Δεν τολμώ ούτε να αρθρώσω λόγους θεωρητικούς περί του επισκοπικού αξιώματος, μήτε να κάμω προγραμματικές δηλώσεις για το νέο αγωνιστικό στάδιο, το οποίο ξανοίγεται ενώπιόν μου. Εκείνο, που μόνον δύναμαι να ψελλίσω είναι ότι προτίθεμαι να ασκηθώ στο να αποδειχθώ εν τοις πράγμασιν «πάντων έσχατος και πάντων διάκονος» [Μκ 9,35].

Ξέρετε, παίζοντας μικρό παιδί τον Ιερέα και μάλιστα τον Επίσκοπο, στο χωριό μου, τον Αγκερυκό της Ζακύνθου, είχα κάποτε ρωτήσει τη μακαριστή μητέρα μου: «Τι πρέπει να κάνω, για να γίνω Δεσπότης;». Κι εκείνη, με την αθώα της σοφία, μού απάντησε: «Θα γένεις Δεσπότης, εάν κάνεις τα θελήματα της γειτονιάς»!!!... Πέρασαν τα χρόνια, ήρθαν οι θύελλες της ζωής κι εν τω μεταξύ αξιώθηκα να γίνω Νεωκόρος (Νόντσολος, κατά την ζακυνθινή διάλεκτο), αφενός μεν στον Μητροπολιτικό Ναό της Ζακύνθου, αφετέρου δε στην περιώνυμη Μονή Πεντέλης, υπό την στοργή και την αγαπητική θαλπωρή τού τότε Ηγουμένου και σημερινού Ποιμενάρχου της «φιλτάτης πατρίδος» [Κάλβος, Ο φιλόπατρις] και γενέτειράς μου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ζακύνθου κ.κ. Χρυσοστόμου Β΄. Έκτοτε, όπου και αν βρέθηκα, ό,τι και αν είχα εμπρός μου προς διεκπεραίωσιν, αυτός ο ρόλος μού φαινόταν ο πλέον ταιριαστός και ειλικρινής: Ο ρόλος του Νόντσολου, τουτέστιν του Νεωκόρου!… Μάλιστα δε πολλοί εκ των πολυσεβάστων Πατέρων και Αδελφών, χαριτολογώντας, ακόμη με ονομάζουν «Νόντσολο»! Εε, λοιπόν, αυτό πρεσβεύω και υπόσχομαι για τον ευλογημένο λαό της Μοζαμβίκης: Επιθυμώ να αναδειχθώ ο Νόντσολος των μελών του Κυριακού Σώματος, που παροικεί στη χώρα αυτή. Εκείνος, ο οποίος θα ανάβει τα καντήλια της Πίστεώς τους, θα θερμαίνει το ζέον της Ελπίδας τους, θα ευπρεπίζει δώρα και αντίδωρα της Εσταυρωμένης Αγάπης (ουράνιας και ανθρώπινης), θα γυαλίζει τα τιμαλφή των καρδιών τους, θα καθαρίζει το ιερό Βήμα των ψυχών τους, θα σημαίνει την καμπάνα για τις Ευχαριστιακές Συνάξεις μας. Εκείνος, εξάλλου, ο οποίος θα «κάνει τα θελήματα των γειτόνων» του Θεού – αναφορά στον Θρόνο της μεγαλωσύνης Του, αλλά και θα εκλαϊκεύει το Θείο Θέλημα προς εκείνους.

Έχω συναίσθηση ότι δεν είναι εύκολα όλα τα προλεχθέντα. Όμως, μπορώ τουλάχιστον να υποσχεθώ ενώπιόν Σας ότι θα αναλώσω την κάθε μου δυνατότητα, την κάθε μου ικμάδα προς αυτή την κατεύθυνση. Ώστε εν ημέρα κρίσεως, ενώπιον του Αρχιποίμενος Χριστού και Αρχηγού της Πίστεώς μας, να έχω κάτι ευπρόσωπο και θεοπρεπές να παρουσιάσω.

Κλείνοντας αυτές τις σύντομες και λιγοστές από καρδίας σκέψεις οφείλω να εκφράσω ευχαριστίες στην κατά σάρκα οικογένειά μου, αλλά και σε όλους τους γνωστούς και φίλους, πατέρες και αδελφούς, οι οποίοι, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, έκαμαν την σπίθα πυρκαγιά και με χειραγώγησαν στην ιερή ετούτη στιγμή. Και δεν είναι λίγοι. Φοβούμενος μάλιστα, μήπως λησμονήσω αθέλητα κάποιον, δεν τους αναφέρω κατ’ όνομα τώρα, αλλά γνωρίζουν -ο καθείς ξεχωριστά, είτε επί γης, είτε στον ουρανό- ότι έχουν διηνεκή την αγάπη, την σκέψη και την ευγνωμοσύνη μου. Αντιπροσωπευτικά στρέφω ευγνώμον βλέμμα προς τον Πατριάρχην μου και τίμιο Προεστώτα της Αλεξανδρινής Εκκλησίας κ.κ. Θεόδωρο Β΄ για την ευμένεια και την αγάπη του, αλλά και προς τον Γέροντά μου Άγιο Ζακύνθου κ.κ. Χρυσόστομο Β΄ για την απλόχωρη καλοσύνη του προς την ταπεινότητά μου.

Και τώρα, Μακαριώτατε Δέσποτα -επαναλαμβάνοντας λόγους Ευγενίου του Βουλγάρεως, του μεγάλου Επτανησίου- «προσπίπτω ενώπιόν σου από του νυν προ προσώπου πάσης της Εκκλησίας, και σε καθικετεύω θερμότατα· πρόφθασον, περίφραξόν με, οχύρωσόν με, προασφάλισόν με δια των δραστηρίων σου ευχών, δια να μένω πάσας τας ημέρας της ζωής μου, εδραίως τε και ακλινώς κατεστηριγμένος εις την χάριν ταύτην, εις την οποίαν σήμερον ο Θεός δια της σής ιεροτελεστίας με ανεβίβασεν· δεήθητι του Θεού των οικτιρμών και του ελέους υπέρ εμού […]» [Συλλογή ανεκδότων συγγραμμάτων του αοιδίμου Ευγενίου του Βουλγάρεως και τινών άλλων μετατυπωθέντων εκδοθείσα υπό Γεωργίου Αινιάνος, εν Αθήναις 1838, τ. 1, 43].


Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ

«Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών...»


Μεγάλα καί θαυμαστά επιτελεί η Χάρις και το άμετρον έλεος του Κυρίου. Ο Χριστός βρίσκεται εν τω μέσω ημών. Είναι γεγονός αναμφισβήτητο, η δική Του διαβεβαίωση, την οποία βιώνουμε κάθε φορά που συγκεντρωνόμασθε επί το αυτό και μέσα στο συγκλονιστικό μυστήριο της θείας Ιερουργίας, συμμετέχουμε στόν θάνατο και στην Ανάστασή Του. «Όπου είναι συνηγμένοι δύο ή τρείς στο Ονομά μου, εκεί είμαι ανάμεσά τους κι εγώ...».

Μέσα, λοιπόν, σ’ αυτό το Μυστήριο της Αιωνίου Ζωής, βιώνουμε σήμερα στην Θεία Λειτουργία της Εκκλησίας μας, κλήρος και λαός, ένα άλλο μεγάλο και ακατάληπτο, κατά άνθρωπον, μυστήριο της μεγάλης και ανεξιχνίαστης αγάπης του Θεού πρός εμάς τους αναξίους. Το μυστήριο της Αρχιερωσύνης! Το μυστήριο της Επισκοπικής Διακονίας, της σταυραναστασίμου αναβάσεως στον «εις τύπον και τόπον Χριστού» χώρο ευθύνης, αυτόν του πνευματικού γεωργίου της Μοζαμβίκης.

Εντός ολίγου θα Σέ καλέσω, Θεοφιλέστατε Εψηφισμένε Επίσκοπε Μοζαμβίκης Ιωάννη, αγαπητό μου παιδί, να λάβης από τά χοϊκά, όμως καταξιωμένα με τη θεία Χάρη, πατριαρχικά χέρια μου, την Αρχιερωσύνη, που η Εκκλησία σου πρόσφερε μέεόλη της την αγάπη και τη στοργή.

Αγαπητέ μου Ιωάννη,
Γεννήθηκες στην αγιοτόκο νήσο Ζάκυνθο. Σπούδασες την ιερά επιστήμη της θεολογίας στήν Αθήνα και τη Σόφια της Βουλγαρίας με μεταπτυχιακές σπουδές. Έλαβες τη διδακτορική σου διατριβή από το Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ Υπηρέτησες ως Διάκονος και Πρεσβύτερος στη Ζάκυνθο, την Αθήνα και εντάχθηκες στον κλήρο του Πατριαρχείου μας πολλά χρόνια πριν. Με ζήλο και αυτοθυσία εργάσθηκες ως Αρχιερατικός Επίτροπος Ζιμπάμπουε και Ζάμπιας, ως Εφημέριος στον Ιερό Ναό Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης στο Κάιρο και τα τελευταία χρόνια στη Νότια Αφρική.

Σήμερα, μετά από χρόνια, έτσι το θέλησε η πρόνοια του Παντοδυνάμου Θεού, ήλθες εδώ, στην Πατριαρχική Καθέδρα, για να λάβεις τον τρίτο βαθμό της Ιερωσύνης. Η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου, με την πατρική μας πρόταση, σε εξέλεξε Επαρχιούχο Επίσκοπο στην Μοζαμβίκη. Μία ευλογημένη χώρα, πανέμορφη, προικισμένη από τον Άγιο Θεό να έχει πολλές δυνατότητες και μέλλον. Εσύ θα εργασθείς εκεί, όπου και η Μετριότητά μας, ως Μητροπολίτης Ζιμπάμπουε υπηρέτησε με πολλή αγάπη και διάθεση ψυχής. Καλείσαι να πολλαπλασιάσεις όλα αυτά, διότι από σήμερα η ευθύνη σου θα είναι πολύ μεγάλη και οι απαιτήσεις περισσότερες από την Εκκλησία.

Η ζωή σου αλλάζει πλέον, Ιωάννη. Από σήμερα πια είσαι ένας Αρχιερεύς της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας. Ένας Επίσκοπος του Αποστολικού και Πατριαρχικού Θρόνου του Αγίου Μάρκου. Η Εκκλησία σε αντάμειψε για την εργασία σου. Για την αγάπη σου προς το Πατριαρχείο μας. Για το ήθος και την προσφορά σου. Σού δίνει σήμερα νοερά φτερά, να πετάξης ψηλά και να δώσης σαν άλλη καιομένη λαμπάδα το φως της πίστεώς σου και ολόκληρη την ύπαρξή σου στο ανατεθέν ποίμνιο. Εργάσθηκες άοκνα στο χώρο της νεότητος. Πρωτοστάτησες στην ίδρυση του Ελληνικού Σχολείου και του Κέντρου Νεότητος και Πολιτισμού, ως και της Στέγης Αγάπης Απόρων «Αθανάσειο Ίδρυμα» στην Ι. Μητρόπολη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας και στην Ελληνική Κοινότητα του Τζέρμιστον.

Σε αυτή την νέα και μεγάλη ποιμαντική ευθύνη, που η Εκκλησία σήμερα σού εμπιστεύεται διά της εις Επίσκοπον χειροτονίας σου, να γνωρίζης ότι οι κατ’ άνθρωπον δυσκολίες θα είναι ακόμη πιο έντονες. Διότι το παλαίφατο Πατριαρχείο μας υπηρετεί κατ’ εξοχήν την ευαγγελική επιταγή της σποράς του λόγου του Θεού στην αχανή και εμπερίστατη αφρικανική ήπειρο, που κατοικείται όμως από αγαθές και δεκτικές καρδιές.

Η Ιεραποστολή είναι η «εν Αγίω Πνεύματι» άοκνη εργασία για τον αγιασμό των πάντων, την ανακεφαλαίωσή τους στον Χριστό και την «προσαγωγή» τους στον Πατέρα (Εφεσ. 2,18). Και γινόμαστε «συνεργοί Θεού» με μία ευρύτερη έννοια: συμμετέχοντας στην εξέλιξη των λαών για φωτισμό, ενότητα, ειρήνη, καταλλαγή και αγάπη, με μία λέξη για τον αγιασμό, προς τον οποίο κατατείνει το έργο του Θεού.

«Ως τέκνα Θεού κατά χάριν», συσσωματούμενοι με τον Χριστό «δι’ ον τα πάντα και δι’ ου τα πάντα» (Εβρ.2,10), ενωμένοι με Αυτόν, συμμετέχουμε στο θεϊκό σχέδιο υπέρ των αδελφών μας, με διάθεση δοξολογική, με την ακλόνητη όμως βεβαιότητα ότι «εξ Αυτού και δι’ Αυτού και εις Αυτόν τα πάντα» (Ρωμ.11, 36). Και αυτή η διακονία δεν είναι μόνο σωτηρία αλλά και δημιουργία, με την επιστράτευση της λογικής, της εμπειρίας, της γνώσης και της αισθήσεως του ωραίου, προκειμένου να συμβάλλουμε στην πνευματική πρόοδο των συνανθρώπων μας με έργα πολιτισμού, παιδείας, κοινωνικής πρόνοιας και προόδου.

Ο Θεός θα επιτρέψει και να πειρασθούμε. Εκεί θα δείξουμε την αληθινή μας πίστη. «Τα δάκρυα είναι εκείνα με τα οποία ο Θεός ξεπλένει τα μάτια μας για να μπορέσουμε να Τον διακρίνουμε καλύτερα...», έλεγε ένας Ρώσος ασκητής της Θηβαΐδος του Βορρά. Και σ' αυτήν σου την πορεία να έχης κατά νουν ότι παγίδες πολλές και ανηφοριές και αγκάθια θα εμποδίζουν τον δρόμο σου. Πίκρες και δοκιμασίες θα γευθείς και πάλι στην σταυροαναστάσιμη οδό, την οποία από σήμερα πιο ανηφορική θα βαδίζης.

Αναφέρεται ότι ο Άγιος Αντώνιος, ο Καθηγητής της Ερήμου, όταν βασανίστηκε επί πολλά χρόνια από έναν μεγάλο πειρασμό και η χάρις του Θεού κάποια στιγμή τον απάλλαξε, φώναξε μέσα από την ψυχή του: «Θεέ μου, πού ήσουν όταν σε χρειαζόμουν»; Και μιά φωνή τον διαβεβαίωνε: «Εδώ ήμουν Αντώνιε, δίπλα σου πάντοτε, αλλά περίμενα μέσα από τη δοκιμασία σου να δω την υπομονή σου και την πίστη σου».

Αγαπητό μου παιδί, Επίσκοπε της Εκκλησίας μας,
Μαζί μας αυτη τη στιγμή παρίστανται και προσεύχονται, όλοι οι Άγιοι, η Παναγία Μητέρα του Χριστού και δική μας μάνα, οι Όσιοι, οι Ταξιάρχες Αρχάγγελοι, οι Μάρτυρες και οι Ασκητές Αγιοι της Εκκλησίας μας. Ο Όσιος Σάββας ο Ηγιασμένος, ο Άγιος Νεκτάριος, η Αγία Αικατερίνη, οι Άγιοι Θεόδωροι, οι μεγάλοι Αλεξανδρινοί Θεολόγοι, οι άγιοι Προκάτοχοί μας, Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας. Κοντά σου τα αγαπημένα σου πρόσωπα, οι συγγενείς και οι καλοί σου φίλοι, οι οποίοι σήμερα χαίρονται μαζί σου και σε στηρίζουν. Κοντά σου όλοι εμείς, ο Πατριάρχης σου, οι Αρχιερείς μας, οι Κληρικοί και οι άνθρωποι του Πατριαρχείου μας με τους οποίους καθημερινά συνεργάζεσαι και τόσο σ’ έχουν αγαπήσει.

Κοντά μας σήμερα κι ο Εξοχώτατος Υπουργός κ.Τηλέμαχος Χυτήρης, επικεφαλής αντιπροσωπείας Ελλήνων βουλευτών, με τους λοιπούς συμπαρόντες βουλευτές ομοδόξων κρατών, προκειμένου να πραγματοποιήσουν την συνέλευσή τους στην Μεγάλη Πόλη του Αλεξάνδρου και των μεγάλων Θεολόγων και Διδασκάλων της Εκκλησίας μας.

Ο κ. Υπουργός, αγαπητός φίλος από τα παλαιά, εκφράζει την αγάπη και την συμπαράστασή του στο Πατριαρχείο μας, αλλά και σε σένα, Θεοφιλέστατε Ιωάννη, για την πολύχρονη συνεργασία και προσφορά σου, ως Συντονιστής εκ μέρους του Πατριαρχείου μας στην «Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας».

Σας ευχαριστούμε πολύ, κ. Υπουργέ και όλους τους εκλεκτούς συνοδούς του Ελληνικού Κοινοβουλίου, που είσθε σήμερα εδώ και συμπροσεύχεσθε. Παρακαλώ να μεταφέρετε προς τον Εξοχώτατο και λίαν αγαπητό Πρωθυπουργό της Ελλάδος κ. Γεώργιο Παπανδρέου την αγάπη μας και την συμπαράστασή μας στο έργο του, προκειμένου η φιλτάτη πατρίδα μας να ξεπεράσει γρήγορα τις δυσκολίες που βιώνει.

Όμως επιθυμώ εδώ να αναφέρω ιδιαιτέρως και στην παρουσία του Σεβ. Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου, του πολυσεβάστου και τετιμημένου ευεργέτου και υποστηρικτού του Πατριαρχείου μας. Γέροντα σεπτέ, η προσευχητική παρουσία σας μάς χαροποιεί και μάς τιμά ιδιαιτέρως. Σάς ευχαριστούμε για την αγάπη που μάς δείχνετε. Για εμέ προσωπικώς είσθε ο ευεργέτης και ο βοηθός από τα πολύ παλαιά χρόνια. Σάς ευχαριστούμε Σεβασμιώτατε για την αγάπη, την αβραμιαία σας φιλοξενία, την έκφραση της αρχοντιάς σας, προς τους Αρχιερείς του Θρόνου μας, όταν σας επισκεπτονται. Για όλους και για τον καθένα χωριστά έχετε κάτι αγαθό να πείτε. Δίδετε σέ όλους από το περίσσευμα της αγαπώσης καρδίας σας.

Αυτή την αγάπη να έχης πάντα και εσύ και να την μοιράζεις απλόχερα, Ιωάννη. Γιατί, όπως συνηθίζω πάντοτε να λέγω, αυτό πού θα μείνει και θα έχει αξία σ΄ αυτόν τον μάταιο κόσμο είναι μόνον η αγάπη και τίποτε άλλο.

Χαίρε και αγάλλου Εψηφισμένε Επίσκοπε Ιωάννη! Ο Χριστός εν τω μέσω ημών. Ιδού, ήγγικεν η ευλογημένη ώρα! Και τώρα σε καλώ να προσέλθης στο κράσπεδο του ιματίου τού Εσταυρωμένου και Αναστάντος Αρχιποίμενος Χριστού, για να λάβης τον στέφανο του μαρτυρίου της ζωής.

Το Μεγάλο Μήνυμα του Εψηφισμένου Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου του Ζακυνθίου

 Απόψε στην Αλεξάνδρεια
 Οπτικοακουστικά: Χάρης Αβούρης 














Μέσα σε κλίμα συγκίνησης τελέσθηκε απόψε στο πατριαρχικό Παρεκκλήσιο των Αγίων Θεοδώρων του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας το Μεγάλο Μήνυμα του Εψηφισμένου Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου, παρουσία του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ.κ. Θεοδώρου Β΄. Παρέστησαν ο Αναπληρωτής Υπουργός Πολιτισμού κ. Τηλέμαχος Χυτήρης και ο Βουλευτής - Αντιπρόεδρος της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας κ. Αναστάσιος Νεράντζης, αλλά και τα κληρικά μέλη της ζακυνθινής Αντιπροσωπείας Σεβ. Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, Θεοφ. Επίσκοπος Φωτικής κ. Διονύσιος και Πρωτοπρεσβύτερος Παναγιώτης Καποδίστριας, τους οποίους τίμησε ο Πατριάρχης στο τέλος της Ακολουθίας, με δώρα και λόγους ευγένειας και αγάπης. 


















amen.gr : ...προσέφερε αρχιερατικά σταυρεγκόλπια στον Σεβ.Ζακύνθου, ως αντίδωρο ευγνωμοσύνης για τις πολλαπλές ευεργεσίες του προς τον Ίδιο κατά τα έτη της ιερατικής Του διακονίας, ως και την αδιάπτωτη αγάπη και στήριξη προς τον Αποστολικό και Πατριαρχικό Θρόνο, αρχιερατικό εγκόλπιο προς τον Θεοφιλ.Φωτικής και επιστήθιο σταυρό προς τον Αιδεσιμολ. Πρωτοπρ. κ. Παναγιώτη Καποδίστρια, Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο Ζακύνθου.