Ελληνική ψυχή
και κουλτούρα στις εσχατιές του κόσμου
(Μαπούτο, Πάσχα
2014)
Κι έρχεται η
στιγμή που ιερότητα και ιεροσύνη
συμπλέκονται αρμονικά σε ένα
πολυπολιτισμικό, πολυγλωσσικό περιβάλλον
να βιώσουν τη θυσία του Θεανθρώπου, τη
Σταύρωση, τον επιτάφιο θρήνο (με περίπατο
στο Αθήναιο και επιμνημόσυνη δέηση) και
την Ανάσταση του Κυρίου. Επιλογικά, η
Λειτουργία της Αγάπης σε όλες τις γλώσσες
του κόσμου (και είναι πολλές εκεί).
Το «θείο» και
το «ανθρώπινο» δράμα του καθενός
εξαϋλώνεται μπρος στα μηνύματα που
χώρος, κληρικοί και λαϊκοί εκπέμπουν
και προσλαμβάνουν άδολα, αυθόρμητα,
ειλικρινά.
«Πάσαι αι γενεαί,
αι φυλαί και αι γλώσσαι» συμμετέχουν,
όπως μπορούν, και μοιράζονται εμπειρίες
που συντελούν στον «καθαρμό» της ψυχής.
Κι όλα αυτά, εμπλουτισμένα και ποτισμένα
με τους ύμνους από τη νεανική χορωδία
που ψάλλοντας (σε τέσσερις γλώσσες) μυεί
τους παριστάμενους σε ορθόδοξες αρχές.
Κι όταν όλα αυτά
τελειώσουν διαπιστώνει κανείς ότι ό,τι
μας χωρίζει (γεωγραφική απόσταση,
εθνότητα, θρησκεία, γλώσσα) είναι ό,τι
πραγματικά μας ενώνει.
Συνισταμένη
όλων των παραμέτρων η ιερή μορφή του
Επισκόπου Μοζαμβίκης (Σεβ. Ιωάννη
Τσαφταρίδη) που εμπνέει όραμα, καθοδηγεί
τη νεότητα, απαλύνει τον πόνο και
διασφαλίζει την ελληνορθόδοξη παράδοση.
Με ευχές για
τα περαιτέρω,
Γεωργία
Κατσιμαλή
Αναπληρώτρια
καθηγήτρια γλωσσολογίας
Παν/μίου Κρήτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου