Σήμερα, με την άδεια και παρότρυσνη του απουσιάζοντος Επισκόπου Μοζαμβίκης κ. Ιωάννου, αναλαμβάνω να Σάς ξεναγήσω -έστω και εικονικά- στο Επισκοπείο του, όπου τις τελευταίες ημέρες έχω την μεγάλη ευλογία να διακονώ τους εντόπιους Ορθόδοξους. Πρόκειται για έναν πολύ φιλικό χώρο, για τον οποίον έχει δοθεί πολύς αγώνας στο πέρασμα των χρόνων μέχρι και σήμερα, ώστε να συνεχίσει να υφίσταται σώο και αβλαβές, στην διάθεση του Εφημερίου αρχικώς, του εκάστοτε Επισκόπου εσχάτως και κυρίως στην διάθεση του λαού, ο οποίος έχει εύκολη πρόσβαση, καθώς -όπως έχουμε και άλλες φορές υπογραμμίσει- ο Επίσκοπος κ. Ιωάννης είναι υπέρ της ποιμαντικής των ανοικτών θυρών, όπου ο καθένας αισθάνεται εδώ μέσα σε οικειότατο χώρο.
Κατά την εποχή της "εθνικοποίησης", στα μέσα της δεκαετίας του '80, κατασχέθηκε το κτίριο από τους Επαναστάτες -όπως και χιλιάδες άλλα- και το ξαναγόρασε αργότερα από αυτούς το τότε δραστήριο μέλος της Κοινότητας των Ελλήνων, ο αειμνημόνευτος από τους πάντες Γεώργιος Τσιχλάκης, ο οποίος στέγασε τότε, σε ένα από τα δωμάτιά του, το Προξενείο, ώστε να μην μπορεί κανείς εύκολα να έχει κτητική διάθεση επ' αυτού.
Στα νεότερα χρόνια παραδιδόταν άρτιο στους Εφημερίους ή, τελευταία, στον Επίσκοπο, αλλά ο κ. Ιωάννης, όταν ενθρονίστηκε το βρήκε διχοτομημένο σε... δύο σπίτια. Κάποιοι το είχαν μισοχωρήσει, αφήνοντας το υπόλοιπο στον μέλλοντα να έρθει δεύτερο Επίσκοπο του τόπου, μετά την παραίτηση του πρώτου, νυν Μητροπολίτου Ηλιουπόλεως κ. Θεοδώρου. Και τούτο, με την πρόφαση ότι αυτό το μισό θα έπρεπε να είναι το σπίτι του εκάστοτε δασκάλου, εν προκειμένω δασκάλας.
Πληροφορούμαι ότι το αρμόδιο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων εδώ είχαν αναστατωθεί, συμπαραστεκόμενοι στον Επίσκοπο, ο οποίος -σημειωτέον- ελάχιστα μόνον επουσιώδη έγγραφα παρέλαβε ως Αρχείο από την μέχρι τούδε Ιστορία της εκκλησιαστικής ζωής των Ελλήνων στην χώρα.
Η αναστολή των αποσπάσεων δασκάλων από την Ελλάδα έδωσε από μόνη της την λύση στο πρόβλημα, ο ίδιος ο Επίσκοπος με την βοήθεια των Ελλήνων, γκρέμισε τον μεσότοιχο κι έτσι αποκαταστάθηκε την μεγάλη αδικία εις βάρος του εκκλησιαστικού αυτού κτιρίου και ήδη τα πρώην κατειλημένα δωμάτια στεγάζουν το χολ της υποδοχής και την γραμματεία (φωτ. 9) και το Επισκοπικό Γραφείο (φωτ. 8).
Να Σάς εξηγήσω τι βλέπετε στις λοιπές ανωτέρω φωτογραφίες. Στην 1η, το Επισκοπείο, σε πρώτο πλάνο αφ' υψηλού. Στην 2η, το ίδιο από τον κήπο. Στην 3η, την είσοδο του Επισκοπικού Οίκου. Στην 4η έχουμε μόλις μπει στον Οίκο. Στις φωτ. 4-7, βρισκόμαστε στο σαλόνι για τις κάθε λογής δοχές των Ορθοδόξων και στην τελευταία (10η) βλέπετε την μικρή τραπεζαρία.
Ο καλός οικοΔεσπότης κ. Ιωάννης μάς προσκαλεί όλους για καφέ και ό,τι άλλο ψήνει στον φούρνο (με πάσα έννοια).
Φιλικά από Μαπούτο
π. Π. Καποδίστριας
υστερόγραφο
Και αν το πρόβλημα της διχοτόμησης του Επισκοπείου -ούτως ή άλλως- λύθηκε, το απέναντι μας πρώην ενιαίο οικόπεδο του Ναού και του "Αθήναιου" συνεχίζει να είναι χωρισμένο και μάλιστα το περικαλλές κτίριο "Αθήναιον" των Ελλήνων σε πολύχρονη κατοχή από το κράτος. Περί αυτού κάναμε ήδη λόγο σε προηγούμενη σελίδα, την οποία μπορείτε να ξαναδιαβάστε εδώ.
 |
| Το "Αθήναιον" στο βάθος, πίσω από τον μαντρότοιχο. Σε πρώτο πλάνο τα προπύλαια του ναού. |
 |
| Το "Αθήναιον" από την πίσω πλευρά και ο μαντρότοιχος προς τον ναό. |
Η υπόθεση δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί, ο δε Επίσκοπος κ. Ιωάννης είναι ανένδοτος επ' αυτού, δεδομένου ότι ΚΑΙ αυτό το κτίριο οικοδομήθηκε με τον ιδρώτα των παλαιότερων γενιών των Ελλήνων και την λάσπη της Αφρικής. Οπότε, αξίζει την προσπάθεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου